31 March, 2023

निरोप समारंभ कविता | Send Off Poem in Marathi

Send Off Poem in Marathi

बरेच दिवस झाले, वर्ष झाले काही लिहिलं नाही. कथा नाही, कविता नाही, एवढच काय तर एखादी चारोळी पण नाही. रोजच्या स्पर्धेत आणि जगण्याच्या धावपळीत आवड, छंद कुठे, कसा मागे पडला कळलेच नाही. कालांतराने पैसाच आवड, छंद, गरज सर्वकाही होऊन जातो. कलेने मानसिक भूक भागेलही पण पोटाची भूक, आर्थिक भूक भागवायला पैसाच लागतो हेच सत्य आहे. पण तरीही कलेसाठी, छंदासाठी वेळ काढायला पाहिजे हे देखील गरजेचं आहे.

आज कविता लिहायला एक निमित्य झाल, ते असं की, मित्राच्या ऑफिसमधील एक सहकारी निवृत्त होणार होता आणि त्यांच्या निरोप समारंभात मित्राला एक निरोप कविता त्यांच्यासाठी म्हणायची होती. त्याने मला ह्यावर एक कविता लिहिण्याची विनंती केली. वर सांगितल्या प्रमाणे वर्ष उलटले असतील मी काहीच लिहिले नव्हते, त्यामुळे शब्दच सुचत नव्हते. तरी प्रयत्न केला आणि खालीलप्रमाणे कविता झाली....

(निरोप समारंभात निरोप घेणार्‍या सहकार्‍याला उद्देशून )

02 April, 2020

चारोळ्या 61 ते 65

चारोळी क्र. 61.

लबाडांच्या गर्दीत 
गाफील मी राहिलो.
सारेच फसवत गेले 
आणी फसत मी राहिलो.

चारोळी क्र. 62.

जेव्हा मी खोटा बोलतो 
तेव्हा मी माझाच राहत नाही.
स्वतःच्याच नजरेला नजर भिडवून 
आरश्यात पाहत नाही.

चारोळी क्र. 63.

17 March, 2020

चारोळ्या 56 ते 60

चारोळी  56

हल्ली मी एकटाच असतो
आपल्या जुन्या आठवणी चाळायला,
जड झालेल्या भावना 
अश्रू संगती गाळायला.


चारोळी  57

मला तुझं रुसणं तुझ्या 
हसण्यापेक्षा अधिक भाळते.
मी तुला मानवावं म्हणून 
तू तुझं रुसणं कसोशीने पाळते.


चारोळी  58

16 October, 2019

अनकंट्रोल्ड - भाग 7 (अंतिम भाग)


सहावा भाग- येथे वाचा.

ओजस्वीला दारात बघून विराटला धक्काच बसला. तशीच परिस्थिती ओजस्वीची झाली होती. विराटला असं बघून ओजस्वीच्या पायाखालची जमीनच सरकली.

"ओजस्वी तू इथे?" विराटने शॉक होत विचारले.

"हे तर मी विचारायला पाहिजे, तू इथे कसा या हॉटेल रूम मध्ये" ओजस्वीने रागात विचारले दिले.

"अग मिटिंगसाठी आलो होतो मी इथे"

"मिटिंग? ह्या असल्या मिटिंग्स करता तुम्ही?" विराटला मधेच थांबत ओजस्वी बोलली.

"अग तुझा गैसमज झाला आहे, तसं काही नाही आहे. मी समाजवितो तुला सर्व" विराट अगदी गयावया करीत ओजस्वीला म्हणाला.

"बास झालं विराट, काहीही समाजविण्याची गरज नाही आहे", ओजस्वी ओरडली आणि पुढे म्हणाली "मला वाटलं नव्हतं रे तू प्रोजेक्ट मिळविण्यासाठी या थराला जाशील. तुझ्यावर विश्वास करून खूप मोठी चूक केली मी." ओजस्वीच्या डोळ्यातून अश्रू वाहू लागले.

"असं नाही आहे ओजस्वी, आधी तू माझं एकूण तर घे...."

ओजस्वी बाहेर निघाली आणि डोळे पुसत जायला लागली. विराट तिच्या मागे धावला. थोड्याच दूर गेल्यावर विराटने ओजस्वीचा हात पकडून थांबविण्याचा प्रयत्न केला.

"ओजस्वी प्लिज थांब, एकूण घे माझं, तसं काहीच नाही आहे, तुझा गैरसमज झाला आहे ग.." विराट विनवणी करू लागला.

05 October, 2019

अनकंट्रोल्ड - भाग 6




पाचवा भाग  - येथे वाचा.

'तुला सांगू नाही शकत विराट मी आज किती खुश आहे ते. माझ्या जीवनातला हा सर्वात नाजूक क्षण होता आणि सर्वात महत्वाचा पण. तू घेतलेला पुढाकार, तुझा स्पर्श, तुझा गंध या साऱ्याच गोष्टीने मला वेडं केलं आणि म्हणूनच मी माझं सर्वस्व तुझ्या चरणी ठेवलं. हा नाजूक क्षण तुझ्यासोबत लिहिला गेला याचा मला खूप आनंद आहे. हे सगळं मनातलं बोलता आलं नाही म्हणून हा मेसेज, बाय, गुड नाईट, लव्ह यु स्विटहार्ट.'

संपदाने मेसेज वाचला. क्षणभर तिला काही कळलेच नाही. एकदम धक्का बसला होता तिला. विराटवर ती डोळे झाकून विश्वास करायची. तिला स्वप्नात सुद्धा त्याच्यावर संशय आला नव्हता. आणि आता डायरेक्ट हे असलं काही वाचून ती पूर्ण हादरून गेली होती. तिला काय करावे काही सुचत नव्हते. तीच्या डोळ्यातून घळाघळा अश्रू वाहायला लागले. स्वरा सारखं विचारत होती कि काय झालं म्हणून पण संपदाचे लक्षच नव्हते. विराट अंघोळ करून बाहेर आला. त्याला संपदा डोळे पुसतांना दिसली. त्याने विचारले काय झालं म्हणून, पण ती काहीच बोलली नाही. तिच्या हातात असलेला आपला मोबाईल त्याने घेतला. ओजस्वीचा मेसेज ओपनच होता. त्याने वाचला.

"अरे देवा, हे काय झालं", विराट मनात पुटपुटला.

त्याला काही सुचत नव्हतं काय बोलावं, तिला कसं समजवावं. तरी त्याने तिला समाजविण्याचा प्रयत्न केला. स्पष्टीकरण देण्याचा प्रयत्न केला. ती काहीच बोलत नव्हती. ती सरळ बेडरूम मध्ये गेली. पलंगावर लेटून रडायला लागली. ती रात्री जेवली नाही, तो पण जेवला नाही.

01 October, 2019

अनकंट्रोल्ड - भाग 5



चौथा भाग - येथे वाचा.

मिटिंग आटोपली तेव्हा सायंकाळ झाली होती. ऍड. घोष घराकडे निघाले. विराटने ओजस्वीला कॉफीची ऑफर दिली. दोघेही कॉफी प्यायला एक रेस्तराँमध्ये गेले. अंधार पडायला लागला होता. मंद हवा सुरु होती. प्रेझेन्टेशन चांगलं झालं होतं म्हणून दोघही खुश होते. कॉफीचे झुरके घेत दोघही एकमेकांशी बोलत होते. मस्त रोमँटिक वातावरण तयार झालं होतं. त्यांनी कॉफी संपविली आणि ओजस्वीला घरी सोडून देण्यासाठी दोघेही तिच्या घराकडे निघाले. तिच्या घरासमोर गाडी आली. तिचं घर म्हणजे मोठा आलिशान बंगला.

ओजस्वीने त्याला आत यायची विनंती करत म्हणाली "अरे तुझी हि पहिली वेळ आहे, प्लिज आत तर ये."

विराट म्हणाला "अग नाही, उशीर होतोय, माझी स्वरा वाट बघत असेल."

"अरे थोड्यावेळासाठी ये, आई बाबा हेद्राबादला गेले आहे ते येईल साडे दहा - अकरा पर्यंत, तो पर्यंत मला कंपनी दे" ओजस्वी अगदी प्रेमाने म्हणाली.

"काय? सर नाही आहे? मग तर असं येणं बरोबर वाटणार नाही ग"  विराटने सहजतेने उत्तर दिले.

"अरे काही होत नाही, चल तू, मला भीती वाटते एकटं असलं की" ओजस्वी लाडवत म्हणाली.

"कसलं एकटं, नौकर आहेत की" विराट मस्करीत उत्तरला.

"अरे आपलं कुणीतरी पाहिजे रे" ओजस्वीने थोडी मान झुकवत अगदी नजरेला नजर भिडवत म्हटले. आता विरटही तिला नाही म्हणू शकला नाही. वॉचमन ने गेट उघडले. गाडी आतमध्ये गेली.

24 September, 2019

अनकंट्रोल्ड- भाग 4



तिसरा भाग- येथे वाचा.

सगळे सकाळीच ऑफिसला पोहोचले. तिथून तिघेही सोबत प्रेझेंटेशनसाठी वेदिका ऑटोच्या मुख्यालयात गेले. प्रशस्त अश्या जागेवर वेदिका ऑटोची मोठी बिल्डिंग होती. बिल्डिंगच्या गेट मधून आत शिरताच समोर मोठा हॉल आणि त्याच्या अगदी मधोमध वेदिका ऑटोची सर्वात महागडी आणि महत्वाकांक्षी असलेली कार तेथे ठेवली होती. रिसेप्शनवर विचारपूस झाल्यावर एक सुंदर एक्सिक्युटिव्ह तेथे आली आणि त्यांचं स्वागत करून त्यांना मिटिंग हॉल असलेल्या फ्लोवरवर घेऊन गेली. ऑफिस अगदी चकाचक होतं. सगळीकडे सुव्यवस्थित सूटाबुटात असलेले कंपनीचे एक्सिक्युटिव्ह दिसत होते. वेल मेंटेन, हसरे आणि आदरातिथ्य करणारे.

विराट, ओजस्वी आणि ऍड. घोष कॉन्फरन्स हॉलमध्ये शिरले. वेदिका ऑटोमध्ये डायरेक्टर असणाऱ्या वेदान्त शर्मानी त्यांचे स्वागत केले. बाकीचे डायरेक्टर आणि डिपार्टमेंट हेड अंडाकृती राउंड टेबलवर एका बाजूला बसले होते. हे तिघेही त्यांच्या समोरच्या बाजूला बसले. काही वेळातच विनोद आणि वेदिका शर्मा तिथे आल्या आणि त्यांनी हस्तांदोलन आणि गालाला गाल लावून एकमेकांचे स्वागत केले. सर्व सोपस्कार पार पाडले आणि प्रेझेन्टेशनला सुरुवात झाली.

ओजस्वीने प्रेझेन्टेशनला सुरुवात केली. कंपनीची माहिती, त्याचा उद्देश, कंपनीचे प्रॉडक्ट्स, ERP प्रणाली, तिचा उपयोग इ. सर्व तांत्रिक माहिती तिने सांगितली.

"आम्ही तुमच्याच कंपनीची ERP प्रणाली का वापरावी? मार्केटमध्ये इतरही ERP सॉफ्टवेयर आहे, ते का वापरू नये?" वेदान्तने प्रश्न केला. ओजस्वीला हा प्रश्न अपेक्षितच होता.

14 September, 2019

अनकंट्रोल्ड- भाग 3



दुसरा भाग- येथे वाचा.


घराकडे जात असताना त्याला त्या शायरीच्या ओळी सतत आठवत होत्या. सायंकाळच्या भारी ट्राफिक मधून आपण केव्हा घरी पोहोचलो हे त्याला कळाले सुद्धा नाही. नेहमीप्रमाणे स्वरा आपल्या शाळेतल्या गमती जमती विराटला सांगत होती. पण त्याचे सारे लक्ष ओजस्वीशी झालेल्या बोलण्यातच होते. संपदाशी पण तो काही जास्त बोलत नव्हाता.

"अरे काही झालं का ऑफिस मध्ये आज?" संपादने काळजीने विचारलं.

"नाही गं, काहीच तर नाही" अन्नाचा घास घेत विराटने उत्तर दिले.

"मग तू आज असा इतका गप्प का"

"कुठे गप्प आहो, बोलतोय तरी" संपदाकडे लक्ष न देताच विराटने उत्तर दिले.

"मी विचारतेय तेवढंच उत्तर देतोय तू, काही टेन्शन आहे का ऑफिस मध्ये? फार विचारात दिसतोय."

"नाही गं, त्या प्रोजेक्ट बद्दल विचार करत होतो थोडं" विराटने उत्तर दिलं.

"तू म्हणाला होतास ना कि ऑफिसच टेन्शन घरी नाही आणणार म्हणून?" संपदा थोड्या रागात बोलली.

"बरं चुकलं बाबा, जाऊदे सोड, स्वरा अभ्यास करते कि नाही रोज?" गोष्ट टाळण्याकरिता विराटने विषय बदलावीला.

जेवण झाल्यावर त्याने लॅपटॉप उघडला आणि वेदिका ऑटोबद्दल इंटरनेटवर सर्च करून माहिती घेऊ लागला. पण थोड्याच क्षणात त्याला आज तो ओजस्वीबद्दल जे काही बोलला ते आठवायला लागलं. तिची साहित्याबद्दलची आवड, जाण, इच्छा ई. त्याने लगेच 'निदा फाजली' सर्च केलं. त्यांच्याबद्दल, त्यांच्या पुस्तकांबद्दल संपूर्ण माहिती वाचून काढली, त्यांच्या काही शायऱ्या वाचल्या. त्याला त्या जास्त कळाल्या नाही पण उत्सुकतेपोटी त्याने वाचून काढल्या. त्याने नंतर इतरही कवी, शायर, लेखक, त्यांच्या कादंबऱ्या यांच्याबद्दल बरीच माहिती वाचली. रात्री उशिरा पर्यंत तो हि सारी माहिती वाचत होता. आता त्याला थोडाफार का असेना साहित्याबद्दल माहित झालं होतं.

09 September, 2019

अनकंट्रोल्ड- भाग 2



पहिला भाग- येथे वाचा 


विराट वरच्या फ्लोअरला आपल्या नवीन कॅबिन मध्ये गेला. पूर्वीच्या कॅबिनपेक्षा मोठी कॅबिन होती ती. त्याने संपूर्ण कॅबिनमध्ये नजर फिरविली. AGM बनणं त्याचं स्वप्न होत पण ते इतक्या लवकर पूर्ण होईल असं त्याला वाटलं नव्हतं. तिथे असलेल्या त्या एक्सिक्युटिव्ह चेयर वर तो बसला. अकाउंटंट पासून तर AGM पर्यंतचा सगळा प्रवास त्याच्या डोळ्यासमोर तरळून गेला. तेवढ्यात कुणीतरी दारावर नॉक केलं.

"येस, कम इन" विराट उत्तरला.

ती ओजस्वी होती. तिला बघताच विराटच्या हृदयाचे ठोके वाढले. जेव्हा केव्हा विराटची नजर तिच्या नजरेला मिळे तेव्हा त्याची हार्टबिट वाढत असे. तिच्या सोबत पन्नाशीच्या आसपासचे एक गृहस्थ होते.

"हे ऍड. घोष, आपल्या प्रोजेक्टचे लिगल अडव्हाईजर." ओजस्वीने त्यांची ओळख विराटसोबत करून दिली.

"ओह्ह, हॅलो सर, मी विराट.." विराटने त्यांच्यासोबत हात मिळवत उत्तर दिले.

"हो, मला सांगितलं सर्व ओजस्वीने" ऍड. घोष उत्तरले.

"विराट सर, तुम्हीं ह्या प्रोजेक्टचा बराच अभ्यास केला आहे असं बाबांनी आय मिन रेड्डी सरांनी सांगितलं मला" ओजस्वी विराटला म्हणाली.

"तुम्ही मला फक्त विराट म्हटलेलं जास्त आवडेल मला" विराटने हलकेसे हास्य करत उत्तर दिले.

25 August, 2019

अनकंट्रोल्ड- भाग 1



(कथा, कथेतील पात्र आणि प्रसंग काल्पनिक आहे.)

विराट ऑफिसच्या गेट मधून आता शिरणार तोच गेट जवळ एक ऑडी येऊन थांबली. वॉचमनने धावत जाऊन दार उघडले. नकळत विराटची नजर तिकडे गेली. गाडीतून एक सुंदर तरुणी बाहेर आली. साडेपाच फूट उंच, सुडोल बांधा, मोकळे सोडलेले सिल्की केस, गुडघ्यापर्यंत असलेला टाईट स्कर्ट, वर लायनिंगचा शर्ट, डोळ्यावर गॉगल आणि कानाला मोबाईल. ती गाडीतून बोलताच उतरली आणि बोलतच आत गेली. विराट तिचं सौंदर्य बघून स्तब्ध नव्हेतर घायाळच झाला होता. 'कोण असेल ती सौंदरवती? नक्कीच चांगल्या पोस्ट वर असणार, HR मॅनेजर तर नसेल? एवढ्या कमी वयात?' असल्या विचारातच विराट आत गेला. आपल्या केबिनमध्ये जाऊन बसला.

विराट पुण्यातल्या एका मोठ्या आयटी कंपनीत फायनान्स मॅनेजर होता. सहा फुट उंच, वेल मेंटेन बॉडी, देखणा, हसरा आणि जिथे जाईल तिथे सगळ्यांना आपलंसं करणारा पस्तिशीतला तरुण होता. सुंदर मनमिळाऊ बायको आणि सहा वर्षाची एक गोड मुलगी, असा छोटा पण आनंदी परिवार होता त्याच्या. वडील तहसील कार्यालयात लिपिक होते आणि आता रिटायर झाल्यामुळे गावाकडेच राहत.

विराट पूर्वीपासूनच हुशार आणि महत्वाकांक्षी होता. अभ्यासातच नाही तर खेळात, सांस्कृतिक कार्यक्रमात देखील तो नेहमी पुढे असायचा. वादविवाद स्पर्धेत तर त्याचा हात कुणीच पकडत नसे. युनिव्हर्सिटी स्तरावर तर भरपूर पुरस्कार त्याने वादविवाद स्पर्धेत मिळविले होते. कॉलेजच्या दिवसात तो शिक्षकांचा सर्वात आवडता विद्यार्थी होता. मित्रांमैत्रिणींमध्येही त्याचीच डिमांड असायची. अभ्यासापासूनच तर प्रेमाच्या लफडीपर्यंत सार्याच समस्या तो सोडवायचा.