दिवसभर राब-राब राबतो आपण, सकाळी उठलं कि कालची अतृप्त इच्छा आणी उद्याची स्वप्न काळीज शांत होऊ देतच नाही. जरा कुठे विसावा घेतलाच तर मागचा पुढे निघून तर जात नाही आहे ना याकडे सार लक्ष. थांबायची वेळ येते तेव्हा धावत असतो व धावायची वेळ आल्यावर थकलेलो असतो आणि मग चिडत गुरफटत स्वतःच्याच नशिबाला दोष देत बसतो आपण.
म्हणून एक करायचं, प्रत्येक गोष्टीत काहीतरी आनंद देणारं असत , त्याचा मनसोक्त आनंद लुटायचा, थोडा विसावा घ्यायचा, दिवसभरातला एखादा क्षण मनासारखा जगायचा, आवडती गोष्ट करून बघायची, दिवसभर केलेल्या धावपळीतून आनंद वेचायचा, असा आनंद जो तुटलेली स्वप्न आणी अतृप्त इच्छेवर मात करायला पुरेसा असेल.
- अनिकेत भांदककर.
No comments:
Post a Comment