स्वतःला जपण्यासाठी तरी

गारठलेली ती रात्र 

आणी त्या रात्रीचा एकांतवास 

वाऱ्याची एक झुळूक हळूच आली 

आणी तिची आठवण तीव्र करून गेली 

मनामध्ये असंख्य विचारांचे 

वादळ उठवून गेली...

का मला इतकी आठवते ती ..?

सतत माझ्या मनामध्ये येऊन छळते मला 

आता ह्या छळन्याने 

जखम पण होऊ लागलीय 

आणी या जखमेवर उपाय काय..?

उपाय म्हणून 

काढून टाकलंय तिला डोक्यातून 

पण, हृदयातून कसं काढणार?

आणी जर हृदयच 

काढून टाकायचं म्हटलं तर ..?

कदाचित हृदय टाकेलही काढून 

पण मग त्या हृदयाला 

कोण जपणार..?

आणी त्या हृदयातली ती..?

तिची काळजी कोण घेणार..?

ह्या हृदयाला तिने 

स्वतःत सामावून घ्यावं 

निदान स्वतःला जपण्यासाठी तरी.